Legenda o głowie wawelskiej
Ze Wzgórzem Wawelskim wiąże się wiele niezwykle ciekawych i barwnych historii. Każdy zapewne doskonale zna legendę o Smoku Wawelskim, ale kto słyszał o drewnianej głowie?
Będąc w Sali Poselskiej (zwanej też Salą „Pod Głowami”), wystarczy spojrzeć w górę, by zobaczyć spoglądające z sufitu głowy wyrzeźbione z drewna lipowego, które sprawiają wrażenie tętniących życiem! Co o nich wiemy?
Przede wszystkim są one charakterystyczną wizytówką Zamku Wawelskiego. Pierwotnie na stropie Sali Poselskiej znajdowały się 194 głowy, ale ostatecznie przetrwało tylko 30 rzeźb. Mamy tu różne warstwy społeczne, a także postacie egzotyczne i mitologiczne. Według badaczy, niektóre z rzeźb przedstawiają współczesnych ludzi. Znajdziemy tu przede wszystkim wizerunki historycznych władców, artystów, fantastycznych postaci, a także znane twarze społeczeństwa krakowskiego oraz przyjaciół rzeźbiarza.
Najbardziej jednak wyróżnia się portret kobiety w białym czepcu z przepaską na ustach. Dlaczego więc ktoś zakneblował jej usta? Zapewne wiele osób zadawało sobie to pytanie… I o niej właśnie opowiada ta legenda, o niej i królu Zygmuncie Auguście. Ale o co konkretnie chodziło w tej historii?
Otóż pewna dama (Ofka) została posądzona o kradzież zdobionego pasa, który należał do mistrza Błażeja. I jak się okazało – niesłusznie oskarżona. Za zarzucaną jej kradzież wdowa miała zostać wychłostana. Postawiona przed obliczem króla Zygmunta Augusta, który sprawował sąd, domagała się sprawiedliwości. Rozprawę przerwała jednak twarz, która wierzyła w niewinność Ofki. Według tej legendy, głowa mieszczki przemówiła do władcy, mówiąc: „Rex Auguste, iudica iuste!”, co oznacza: „Królu Auguście, sądź sprawiedliwie!”, czym uchroniła króla przed wydaniem niesprawiedliwego wyroku. Zygmunt August oczyścił Ofkę z zarzutu, ale jak głosi legenda, kazał zamknąć usta głowie, która odważyła się odezwać. Dlaczego? By nie miała czelności ponownie upomnieć króla…
Facebook Comments