Słowo „Wawel” figuruje w świadomości każdego z nas. Ale skąd się wzięło oraz jakie jest jego pochodzenie? Z dostępnych materiałów wynika, że sam wyraz „Wawel” występował w źródłach historycznych już w XIII wieku jako „wąwel”. Co tak naprawdę ono oznacza i co etymologia mówi nam o otoczeniu tego miejsca? Do dziś tak naprawdę tego nie wiemy…
Większość badaczy interpretuje słowo „wąwel” jako starosłowiańskie określenie na suche wzniesienie wśród rzek i mokradeł („wą”: odpowiednik „w”, „wel”: wilgoć, teren bagnisty). Nie dziwi więc fakt, że Wawel, którego niegdyś otaczały różne cieki wodne, nie tylko Wisła, znajdował się wśród czegoś podmokłego i stąd taka nazwa.
Z czasem słowo „ą” w wyrazie Wąwel pozbawione zostało ogonka i nazwa przekształciła się w Wawel. To właśnie dzięki odpowiedniemu położeniu Wzgórze Wawelskie zyskało naturalny charakter obronny!
Inni badacze łączą tę nazwę z jarem wapiennym bądź wąwozem („wąwał”) na wzgórzu lub u jego stóp, który niegdyś dzielił je na dwie części.
Istnieje jednakże także teoria, jakoby nazwa starożytnego zamku królewskiego na Wawelu pochodziła od nazwy wieży Babel (Babilon). Ale czyżby nazwy miały te ze sobą coś wspólnego? Otóż nie! Istnieje tu tylko podobieństwo słowne. Wielu współczesnych naukowców twierdzi, że tereny Wawelu zasiedlono na długo przed wprowadzeniem się polskich władców.
Facebook Comments