Herstoria na Wawelu
Podczas lekcji historii często słyszymy o silnych królach, którzy sprawując władzę na Wawelu, niejednokrotnie narażali życie w obronie ojczyzny. Jednak jak przebiegało życie monarchiń? Czy ich rola faktycznie była tak nieznaczna, że nie zasługują na wspomnienie dokonań na kartach podręczników?
Księżna Kinga
„pierścień świętej Kingi” by Mariusz_Kucharczyk is licensed with CC BY-NC-ND 2.0. To view a copy of this license, visit https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/2.0/
https://search.creativecommons.org/photos/791a26ff-a024-4b47-8db1-55c8e6b5e69a
W wieku 12 lat została poślubiona z Bolesławem Wstydliwym na podstawie kanonicznej formy zaręczyn sponsalia de futuro, pomimo wyrażanej od dzieciństwa chęci życia dziewiczego. W Krakowie przedstawiła mężowi swoje zamiary złożenia ślubów czystości w małżeństwie, na które on przystał.
Po wstąpieniu do zakonu pomagała mężowi w odbudowie księstwa krakowskiego i sandomierskiego, wspierając równocześnie finansowo katedrę krakowską oraz wiele klasztorów. Inicjowała budowy kościołów oraz przybywanie do księstwa nowych zgromadzeń zakonnych.
W 1690 roku została beatyfikowana, a niecałe 340 lat później również kanonizowana.
Czy znasz legendy o pierścieniu świętej Kingi? Jeśli nie, zachęcamy do lektury…
Jadwiga Bolesławówna (Kaliska)
Gdy jej mąż – Władysław Łokietek uciekał z kraju po pierwszym okresie rządów w Wielkopolsce, ona postanowiła pozostać i – narażając się na gniew Władysława II, nowego króla – chroniła trójkę dzieci w przebraniu mieszczki w kraju. Dzięki zorganizowaniu zaufanego schronienia przeżyła, zachowując przed śmiercią również potomków.
Dowodziła również obroną Wawelu podczas wybuchu rewolty. Razem z mężem piastowała władzę i pomagała mu w zdobyciu korony, wielokrotnie narażając się w czasie negocjacji z jego wrogami.
Po śmierci męża nie zamierzała ustąpić tronu. Gdy zbliżał się czas koronacji jej synowej – Aldony Anny, Jadwiga sprzeciwiała się jawnie, twierdząc, iż państwo zasługuje na tylko jedną królową.
Niestety żaden jej portret nie jest znany.
Jadwiga Andegaweńska
„(22) Jadwiga Andegaweńska” by Bartosz MORĄG (1) is licensed with CC BY-NC-ND 2.0. To view a copy of this license, visit https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/2.0/
https://search.creativecommons.org/photos/1acae786-d50e-43a6-9781-67fe0c5e4d73
Od dzieciństwa przygotowywana do pełnienia roli królowej Jadwiga biegle posługiwała się kilkoma językami, była niezwykle inteligentna, posiadała rozległą wiedzę, uwielbiała muzykę oraz sztukę.
Jan Długosz o świeżo koronowanej, zaledwie 11 letniej dziewczynie pisał: “Wszystko, co mówiła lub czyniła, znamionowało sędziwego wieku powagę”.
Jednak mimo dojrzałości, różnica wieku między nią a mężem – Władysławem Jagiełło pozostawała niezaprzeczalnie ogromna. Niektórzy historycy podkreślają, że stanowiło to dla młodej królowej powód nieszczęścia. Lecz pomimo tego, zdając sobie sprawę, jak istotna dla polityki jest jednomyślność pary zasiadającej na tronie, starała się utrzymać z nim harmonijną relację, nie zważając na emocje.
Stanęła na czele wyprawy rycerstwa polskiego, brała udział w podpisywaniu 16-letniego układu pokojowego z Węgrami, prowadziła negocjacje z wielkim mistrzem krzyżackim Konradem von Jungingenem, zgromadziła elitę intelektualną na swoim dworze.Finansowała też budowę szpitali, klasztorów i kościołów.
Zmarła miesiąc po wydaniu na świat córki, prawdopodobnie z powodu gorączki połogowej, swój testament zapisując Akademii Krakowskiej.
Beatyfikacja Jadwigi odbyła się w 1979 roku, a kanonizacja w 1997.
Bona Sforza
„File:Danckers de Rij Bona Sforza 01.jpg” by Peter Danckerts de Rij is marked under CC0 1.0. To view the terms, visit http://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/deed.en
https://search.creativecommons.org/photos/5f2d971a-30c1-4bc0-8a3a-138fd23a652d
Była niezwykle wykształcona. Biegle posługując się łaciną oraz językiem hiszpańskim, inspirowała poetów swoją erudycją i urokiem. Nierzadko wykazywała się znakomitą znajomością geografii, matematyki, historii oraz prawa i administracji państwowej. Wolne od zajęć chwile poświęcała na jazdę konną oraz rozwijanie talentu muzycznego – grała na kilku instrumentach i potrafiła świetnie tańczyć.
Została ukoronowana w kwietniu 1518 roku, od razu zajmując pewną pozycję w polityce, której nadała nowego, nowożytnego nurtu. W Krakowie zatroszczyła się o własne stronnictwo; popierała osoby jej przychylne i bezwzględnie osłabiała pozycję tych niezgodnych.
Mówi się, że odkąd wkroczyła między mury Wawelu nic nie było już takie same. Zapoczątkowała polski renesans, kładąc nacisk na sztukę, modę, a nawet (o czym zapewne wiecie) – kulinaria.
Facebook Comments